A Catholic's Blog

ELEKSYON AT HB 5043

April 4, 2010 at 5:32 am (Commentary, Moral)

Sa parating na halalan ngayong  taon, mayroon bang kinalaman  at halaga ang paninindigan ng mga kandidato tungkol sa reproductive health bill o HB 5043 sa pagpili natin sa kanila? May pagkakaiba ba kung iboboto man natin o hindi  ang mga sumusuporta dito?

Dapat  nating alalahanin na ang mga nasa kapangyarihan ang gumagawa at nagpapatupad ng batas, bagamat nangangailangan muna ito ng pagsang-ayon ng mga mamamayan. Minsang maipatupad ang isang batas, mahirap na itong bawiin pa. Pangalawang kailangan nating tandaan  ay  ang  katotohanan  na ang mga batas ang nagpapasya kung  paano  dapat tumatakbo ang isang bansa. Sa tuwiran man o hindi  tuwirang paraan, naaapektuhan nito ang pang-araw araw nating pamumuhay. Kontrolado nito ang halaga ng ating kikitain sa isang  araw, ang laki ng buwis  na ibinabawas sa ating sweldo, bukod pa sa buwis na ipinapapasan sa atin tuwing bumibili tayo ng mga naprosesong pagkain at gamit, ang pagtaas at pagbaba ng presyo ng mga bilihin at pamasahe, ang karapatan nating magnegosyo at ang  mga panuntunang kailangan nating sundin  sa pagsasagawa nito, at maging ang kalayaan nating  pumunta sa simbahan tuwing Linggo. Depende sa porma ng gobyerno,ang uri at paraan  ng ating pamumuhay ay laging nakadepende sa mga iniuutos, pinahihintulutan, at ipinagbabawal ng batas ng isang bansa.

Ang kasunod na bahagi ay naglalayong magbigay ng ideya sa bumabasa kung paano maaapektuhan ng RH BILL ang buhay ng mga  Filipino bilang indibidwal, pamilya, at lipunan.Marami pang mga tao at mga artikulo ang makapagbibigay ng malawakang  pagtingin at masusing pag-susuri sa  paksang ito; ang mg narito ay ang aking lamang nakayanan.

Paano isinasalarawan ang RH BILL? Ayon na rin sa mismong teksto ng  HB 5043, ito ay naglalayong mapabuti ang kalusugan ng ina at ng sanggol, i-promote  ang breastfeeding, magbigay ng kaalaman at serbisyo tungkol sa family planning, maiwasan ang aborsyon; at matugunan ng  mga manggagamot ang kumplikasyon ng naisagawang aborsyon; mapabuti ang kalusugan ng mga kabataan, mapigilan at matugunan ang mga kaso ng reproductive tract infection, hiv/aids, at iba pang mga sexually transmittable infection [STI], mapuksa ang lahat ng uri ng kalupitan sa mga babae, magkaroon ng pagtuturo at pagpapayo tungkol sa sekswalidad, kalusugang  sekswal, at reproductive health, matugunan at magamot ang mga kanser sa suso at sa reproductive tract, at iba pang mga kondisyong pambabae, magkaroon ng pakikipagtulungan at pakikisangkot  ang mga lalaki sa reproductive health, maiwasan  at magamot ang pagiging baog at ang sexual dysfunction, at makapagbigay edukasyon sa mga kabataan tungkol sa reproductive health. Hindi ko alam kung alin sa mga ito ang maganda sa pandinig ng karamihan at alin ang hindi, pero sa bansang ito kung saan ang politika at pamamahala ay mas madalas na katumbas ng pagnanakaw, pandaraya, pagpatay, panlilinlang, at pang-aaabuso, ay iminumungkahi ko na maging maingat ang lahat at laging imulat  ang mata.

Sa kabilang banda, maisasalarawan ang  RH BILL sa ganitong paraan:

Labag sa batas: [1] Linabag ng mga tagapagsulong ng HB 5043 ang karapatan ng mga pamilya at samahang pampamilya na mahingan at makapagbigay  ng opinyon tungkol sa mga usapin at polisiyang may kinalaman sa kanila (Art. XV Sec. 3 Par. 4, 1987 Constitution). [2] Unang bahagi pa lang ng panukala ay lumabag na sa tuntunin ng batas na nagsasabing ang bawat panukala ay dapat na tumutukoy lamang sa iisang paksa, at ito ay dapat na sinasalamin ng pamagat (Art. VI Sec. 26 Par. 1, 1987 Constitution; Sec. 1 Par. 3, Rules of Congress). Binabalewala lang ng mga patron ng RH Bill ang panuntunang ito kahit lubos nila itong nauunawaan. [3] Innobliga nito ang mga paaralan na hubugin ang kaisipan at moralidad ng mga kabataan tungkol sa sekswalidad ayon sa kontraseptibong mentalidad, bagay na sumasalungat sa pagkilala ng Estado sa karapatan ng mga magulang bilang pangunahing tagahubog ng kanilang anak ayon na rin sa kanilang paninindigang pangrelihiyon (Art. II Sec. 12, Art. XV Sec. 3 Par. 1, Constitution). [4] Pinanghihimasukan nito ang mga usaping pampamilya tulad ng kung ano ang dapat ituring ng mag-asawa bilang “sapat” na dami ng anak, kung paano palalakihin ang mga bata, at kung hanggang saan ang autoridad ng magulang. Ito ay lumalabag sa autonomiya ng pamilya.

Naglalayon ng totalinaryanismo: [1] Nasasaad sa panukalang ito na kahit labag sa konsensya ng isang doktor ang ipinapagawa sa kanya, wala siyang ibang pagpipilian kundi gawin ito o irekomenda ang pasyente sa ibang katrabaho – bagay na kapwa lalabag sa kanyang paninindigan bilang manggagamot at bilang tao. Wala itong pagkakaiba sa pagsasabing, “Kung hindi kaya ng konsensya mo ang pumatay, ipapatay mo sa iba.” Kung may pangatlong pagpipilian man, iyon ay ang tanggapin ang parusa sa paglabag sa kautasang ito. [2] Mapaparusahan din ang sinumang magsasalita laban sa intensyon at linalaman ng panukalang ito – isang tuwirang pagsikil sa karapatang magpahayag, magsalita, at kumwestyon sa mga bagay na hindi inaayunan ng mamamayan. Minsang maisabatas ang ganitong panukala, magiging sunod-sunod na ito – bagay na magliligtas sa mga abusado mula sa kamay ng batas, at maglalagay naman sa ating kalayaan at karapatan sa likod ng rehas. Dahil dito, ang paggawa at pagsasakatuparan ng mga susunod na batas ay dedepende na lang sa kamay at kapritso ng mga nasa kapangyarihan, at hindi na sa boses at tunay na pangangailangan ng mga mamamayan.

Labag sa karapatan ng mga magulang, mga manggagamot, at ng mga taong kumikilala sa matuwid na konsensya: [1] Tulad ng nabanggit, sa ayaw man o sa gusto ng mga magulang, obligado silang ipaubaya sa mga makakontraseptibong guro ang paghubog sa kaisipan at moralidad ng kanilang mga anak–tungkuling nararapat sa magulang at sa Simbahan, hindi sa Estado. At dahil nga bawal ang magsalita laban sa mga impormasyong  nagmumula at may kinalaman sa “batas”na ito, hindi malayo ang posibilidad na maparusahan ang mga magulang dahil sa pagtuturo ng inaakala nilang tama kung ito ay mangangahulugan ng pagsalungat sa mga doktrina ng gobyerno. [2] Sinasabi rin ng RH Bill na walang karapatan ang magulang na pagbawalan ang isang menor de edad na anak na humingi ng “tulong” sa isang manggagamot para hindi matuloy ang kanyang pagdadalantao kung siya ay biktima ng panghahalay. [3] Ang doktor naman na tatanggi sa gusting mangyari ng nasabing menor ay maaaring makulong, magmulta o pareho. Ganito rin ang mangyayari sa kanya sa pagtangging gumawa ng pagtatali (tubal ligation) o paglalagay ng kontraseptibong kasangkapan sa isang babae. Kaya kung labag man sa konsensya ng mga estudyante, mga magulang, mga manggagamot, at ng mga mamamayan ang iniuutos ng RH Bill, wala silang pagpipilian kundi tanggapin na ang kanilang karapatan ay yinuyurakan ng isang masamang gobyerno.

Mapangwasak ng pamilya: [1] Hindi lamang ang autoridad ng magulang sa anak ang winawalang halaga ng panukalang ito, sinsabi rin nito na walang kinalaman ang isang lalaki sa desisyon ng kanyang asawa na magpatali. Wala itong paggalang sa halaga ng kooperasyon at pagkakasundo ng mag-asawa sa pagbuo ng mga desisyon. Binubunot nito sa ugat ang dahilan kung bakit buo at matatag ang isang pamilya – respeto. Ginagawa nitong depensibo ang mga anak “laban” sa pakikisangkot ng mga magulang sa kanilang buhay; at ang mag-asawa laban sa isa’t isa. [2] Dahil sa kawalan ng pakikisangkot, at dahil sa pader na gusting ilagay ng panukalang ito sa pag-itan ng imga myembro ng pamilya, ang bawat isa ay magiging miserable. At kapag dumating na ang pagkakataong iyon, magsisilbing “tagapagligtas” ang kontraseptibong kaisipan na itinanim ng gobyerno sa mag-asawa at sa mga anak. Sa paghahanap ng pagmamahal, kahulagan, at kasiyahan, ang mga biktima ng mentalidad na ito ay mahuhulog at maaalipin sa pakikiapid, pangangalunya, papalit-palit at maramihang sekswal na relasyon, at maging sa homosekswalidad na ngayon pa lamang ay nagsisimula nang maging pangkaraniwan. Ang kaisipan at kalagayang ito ang papatay sa kanilang pagkatao, sa halip na magbibigay ng tunay na kasiyahan. Hindi masusukat ang lawak at lalim ng pagkawasak ng dulot ng hungkag na pagkatao na sinamahan pa ng maling kaisipan.

Mapanlinlang: [1] Kung susuriing mabuti ay hindi maitatago ang intensyonal na pagpapalabo ng mga salitang ginamit sa RH Bill. Isa dito ay ang bahaging tumutukoy sa karapatan ng isang menor de edad na malapatan ng “karampatang lunas” sa kaso ng panghahalay. Kung sakali ay malalaman na lang ng madla ang totoo nilang kahulugan kapag naisabatas na ito at wala nang magagawa ang sinumang hindi sasang-ayon. At dapat kong ipaaalalang muli sa bahaging ito na ang pagsasalita laban dito ay mangangahulugan ng kaparusahan. [2] Mapapansin din sa mga debate at panayam ang deretsahang pag-iwas ng mga tagapagsulong ng RH Bill sa mga katanungan tungkol sa implikasyon ng panukala sa magiging kaisipan, kilos, at ugali ng mga kabataan. Hindi rin nila tinutugunan sa tama at malinaw na paraan ang mga tumututol sa HB 5043. Luma man ang istilo nilang ito, patuloy lang nila itong ginagamit dahil wala naman silang ibang mapagpipilian, dahil alam nila na kahit paano nila paikut-ikutin ang mga argumento ay babagsak pa rin sila maling konklusyon. Kapag tinatanong sila tungkol sa moralidad, ang isinasagot nila ay tungkol sa ekonomiya. Iliniligaw din nilang pilit ang mga nakikinig sa pamamagitan ng pagsasabing ang mga Filipino ay biktima ng mga “maton” ng lipunan sa pangunguna ng Simbahang Katoliko. [3] Itinatago rin ng panukalang ito ang katotohanan sa likod ng mga pangakong kalusugan ng mga kontraseptibo. Hindi nito sinasabi sa tao ang mga depekto at masasamang epekto ng oral contraceptive pill (OCP), at ang mga sakit at kondisyon na maaaring idulot nito. Higit sa lahat, hindi nito inaamin maraming “kontraseptibo”ang hindi talaga nararapat sa katawagang ito, dahil hindi lamang nila pinipigilan ang paglilihi, tinatapos din ng mga ito ang umiiral na pagdadalantao; sa madaling salita, pinapatay ng mga kemikal na ito ang tao na nasa sinapupunan ng kanyang ina. [4] Tungkol sa agarang aksyon na tinutukoy ng RH Bill sa kaso ng mga babaeng pinagsamantalahan, ang “lunas” na iniaalok nila ay isang hatol na kamatayan para sa isang taong walang kakayahang ipagtanggol ang kanyang sarili. Sinadyang hindi ilagay ang mahahalagang detalye kung paano “tutulungan” ang isang biktima ng panghahalay, basta inuutusan nito ang mga manggagamot na gawin ang hinihiling ng pasyente. [5] Sinasabi ng RH Bill na mananatiling labag sa batas ang aborsyon pero nais nitong isabatas ang pagtulong ng mga doktor sa mga babaeng nakapagpalaglag na. Bakit kailangan itong isabatas? Hindi ba’t tungkulin talaga ito ng mga doktor, nakasaad man sa batas o hindi? Kailangan pa bang takutin ng pagkakulong at pagmumulta ang mga taong ito para lang gawin nila ang kanilang sinumpaang tungkulin bilang mga tagapangalaga ng kalusugan? Gusto itong isabatas ng mga tagapagsulong ng HB 5043 para siguruhin sa mga babaeng naguguluhan ang isip, na kailanman nila mapagpasyahan tapusin ang kanilang pagdadalantao – sa anuman paraan – suportado sila ng gobyerno dahil sagot nito ang lahat ng gastusin pagkatapos ng aborsyon.

Dalawang malaking mga mata ang kailangan para mabasa ang pandara, masamang intension, at tunay na epekto ng HB 5043. Minsang maipasa ang panukalang ito, lalabas ang halimaw sa mala-anghel nitong itsura. Kung paanong ang mayayamang bansa ay unti-unting lumulubog para maghintay ng kamatayan, ang Pilipinas din ay mamamatay kung hindi nito sasansalain ang mga maka-kamatayang polisiya na pilit isinusulong ng mga politikong mangmang kung hindi man bulok ang pagkatao.

Kamatayang indibidwal, kamatayang espiritwal, at kamatayang panlipunan ang tunay na isinusulong ng HB 5043 at ng mga taga-suporta nito.

D – divorce
E – euthanasia
A – abortion
T – two-child policy
H – homosexuality

Isa itong ahas na may dilang sintamis ng mansanas at ang laging bukambibig ay “karapatan para sa kababaihan”, “labanan ang kahirapan”, “malusog at matalinong lipunan”, “matatag na pamilya”, at lahat ng magagandang salitang umaakit sa mababaw na pag-iisip. Alam ni Satanas na hindi pa rin nagbabago ang tao. Kung paanong ang ating mga magulang ay kumagat sa kamatayan dahil sa isang mungkahing maganda sa paningin, masarap, at para bang magbibigay ng ganap na pamamahala, ang ating henerasyon ay nagpapalinlang pa rin sa matatamis na salita ng Masama.

Sa likod ng masaganang buhay na iniaalok ng HB 503 ay kamatayan; sa likod ng pangakong matatag na pamilya ay mga wasak na relasyon at pagkatao; sa kabila ng konklusyon tungkol sa pagkakaroon ng ganap at kasiya-siyang sekswalidad ay walang katapusang paghahanap, homosekswalidad, at sari-saring mga bisyo; sa kabila ng ipinagmamalaking mabubuti at responsableng mamamayan ay mga taong walang pagkilala sa moralidad; sa kabila ng pag-asang lalakas ang ekonomiya ay isang lipunan ng matatanda at mahihina na wala nang magpapakain at hindi na mapapalitan ng mas maraming bilang ng mga kabataang magtatrabaho.

Ang RH Bill, mula ulo hanggang paa, ay isang malaki at ganap na panlilinlang. Wala kahit kaunting mabuting intension ang mga tunay na nasa likod nito. Ang paghalal sa mga kandidatong sumusuporta sa panukalang ito ay pagwasak sa ating demokrasya, pag-iikot ng lubid sa ating leeg para hilahin ng mga nasa kapangyarihan, pagpatay sa mga inosenteng nilalang na nasa sinapupunan, pagtangap sa isang kultura kung saan ang kababaihan ay sekswal na kasangkapan lamang, pagbalewala sa batas ng bansa na nagsasabing  dapat protektahan ng estado ang buhay at karapatan ng bawat  tao mula pa man sa  unang  sandali ng  kanyang pag-iral sa sinapupuna, pagbibigay ng kaisipan sa mga kabataan at sa lahat ng mamamayan na ang tunay na responsibilidad ay ang pagtakas sa konsikwensya ng kanilang mga gawa, pagbibigay ng karapatan sa gobyerno na magpasya sa ating buhay pampamilya, at kung paano tayo dapat kumilos mula sa labas hanggang sa kaloob-looban na ating tahanan. Ang  RH bill ay isang malaking pinto na magpapasok –at walang makakapigil –sa mga polisiyang tatapos sa kalayaan, mabuting pag-uugali, karapatang  mamuhay ng pribado,at pagpapahalaga sa buhay na maraming taon na nating ipinakipaglaban mula sa mga pwersang galit dito.

Hindi nakakapagtaka na walang katapusan ang mga pagkilos laban sa buhay at sa pamilya dahil si satanas ang prinsipe ng mundong ito [cf.jn14:30]; siya ay mamamatay –tao sa pasimula pa [jn8:4]. Pero lagi rin mananatili ang ating tungkulin bilang mga pinahaharian na diyos na sansalain at labanan ang mga gawain ng masama. Sa pakikibakang ito ay walang lugar ang kaduwagan [cf.rv 21:8], ana pananahimik, at kawalan ng panig. “ kung hindi kayo panig sa akin, kayo’y laban sa akin”[Lk 11:23].

Permalink Leave a Comment

Huwag Idaan sa Hula…Magplano ng Pamilya

March 14, 2008 at 1:37 pm (Commentary, Moral)

Halos araw-araw kong napapanood sa byahe ang patalastas ng isang contraceptive brand kung saan ipinapakita ang isang inang may karay-karay na limang bata. Ang eksena ay kuha sa Quiapo pababa ng underpass. Kung susuriin ang imaheng ipinapakita sa pamamagitan ng ina, ang layunin nito ay iparating ang mensahe na habang dumarami ang anak, humihirap ang buhay, nauubos ang makabuluhang oras, at ang babae ay nawawalan ng dignidad.

Sa eksena ay makikitang humiwalay sa paglalakad ang panganay na lalaki dahil natawag ang kanyang pansin ng isang matandang babaeng bumabasa ng baraha. Natuliro ang nanay nang mamalayang nawawala ang bata kaya dali-dali silang bumalik sa dinaanan at nakita nga doon ang panganay na anak. Sa kilos at pagsasalita ng babae, kitang-kita na siya ay aburidong-aburido dahil sa hirap na dinaranas niya dala ng kawalan ng hanapbuhay at pagkakaroon ng limang anak. Marahil din ay araw-araw niyang iniisip ang kalagayan ng kanyang mga anak na kasama niyang palaboy-laboy sa paghahanap ng pagkakakitaan. Dahil nasa harapan na rin naman sila ng isang “nagbabasa ng kapalaran”, at dahil buong pandarayang ibinenta ng matanda sa babae ang kanyang serbisyong panghuhula sa pagsasabing “mukhang maswerte kayo”, nakinig na rin ang babae. Parang isang mabuting balitang sinabi ng nagbabasa, “Ang swerte nyo talaga misis, kambal ang magiging anak ninyo!” Nang marining ng babae ang mga salitang iyon, ang hindi niya maipintang mukha ay lalong nagpakita ng gumuho niyang kalooban at pagkatao. Makikita sa kanyang itsura ang larawan ng isang “inapi ng tadhana”.

Sa teknikal na pagsusuri, malaki ang butas ng patalastas na ito dahil sa mga hindi makatotohanang konsepto tulad ng pagbibigay ng serbisyo (panghuhula) nang walang pahintulot at sa gayon ay wala din bayad, at ang napakasayang pagbabalita sa ina na kambal ang kanyang magiging anak gayung kitang-kita na halos mababaliw na ang babae dahil hindi niya na halos madala ang pagkakaroon ng limang anak.

Pero higit sa teknikal na aspeto, ang mas malaking pagkakamali ng mga nakaisip gumawa ng ganitong patalastas o presentasyon ay ang pilosopiya at katotohanan mismo ng mga ipinararating na mensahe. Unang-una na ang pangungusap na “Kambal ho ang magiging anak ninyo.” Sa unang tingin, parang walang mali pero kung sapat ang laki ng ating mata, madali itong mapupuna. Ang salitang “magiging” ay tumutukoy sa panahong hinaharap at nangangahulugang hindi pa totoo sa kasalukuyan. Ano nga ba ang nasa sinapupunan ng babae, ang magiging anak niya o ang anak niya? Kung hindi pa niya ito anak sa kasalukuyan, kanino? May mga nagsasabi, “Dugo pa lang yun!” Kailan pa sila naging siyentipiko o doktor? Ganun pa man, sa makabagong mundo, kapirasong bahagi lang ng utak ang kailangan natin para matanto na ang dugo ay dugo at hindi magiging tao kahit na anong gawin. Ang unyon ng binhi ng lalaki at ng babae ang simula ng buhay ng isang bagong persona, na sa bawat sandali ay lumalapit sa “full development”. Sa DNA nakasulat ang lahat ng katangian o larawan ng isang katawan, at sa loob ng humigit kumulang siyam na buwan ay magaganap ang kabuuang plano – ang “inside-the-womb plan”. Patuloy pa rin ang kumplikadong pagsasakatuparan ng plano ng katawan paglabas sa sinapupunan.

Sa Biblia, sinabi ni Elisabet kay Maria, “Pinagpala ka sa mga babae, at pinagpala rin ang dinadala mo sa iyong sinapupunan.” Noong panahong iyon ay ipinaglilihi pa lang ni Maria si Jesus pero ipinahayag ni Elisabet ang isang katotohanan – si Jesus ay nasa sinapupunan ni Maria; hindi isang organismo lang na wala pang kaluluwa, kundi ang buong pagkatao ng Cristo. Hindi kaya nagkamali lang si Elisabet dahil sa kawalan niya ng kaalaman sa mediko? Ang Diyos ay hindi Diyos ng kamalian; at dahil siya ang may-akda ng Kasulatan, wala itong pagkakamali. Bukod dito, sinasabi ni San Lucas na bago pa lumabas ang mga pananalitang ito, “napuspos ng Espiritu Santo si Elisabet.” Hindi pa ba sapat na patunay iyon na mula sa Diyos ang sinabi niya? Sinabi rin ni Elisabet na si Maria ay ina ng kanyang Panginoon, hindi “magiging ina”.

May magsasabi, “E hindi naman aborsyon ang isinusulong nung patalastas kundi kontrasepsyon.” Tama, kontrasepsyon ang nasa harap, aborsyon ang nasa likod. Hindi pa kayang tanggapin ng general population ang ideya ng aborsyon kaya kailangang magsimula ang panlilinlang sa pamamagitan ng “mukha namang walang mali” na kontrasepsyon. Ang pagsisingit ng mga simpleng salita na tulad ng “magiging anak” ay patagong nagpapakilala sa ideya na ang nasa sinapupunan ay hindi pa talaga persona tulad ng inaakala ng marami. Dahil sa maling konseptong ito, tuwing mabibigo ang layunin ng kontrasepsyon, aborsyon ang susunod na “sulusyon”. Sa pagsusuri, lumalabas na walang contraceptive device o pill ang 100% na epektibo sa pagpipigil ng pagdadalantao; at dahil sa kawalan ng absolute effectivity, para sa mga nagsusulong na mapaliit ang populasyon, kailangan ng alternatibong paraan – aborsyon. At dahil din dito kaya habang ipinapakilala nila ang “pakinabang” ng kontrasepsyon, patago na rin nilang ipinapakilala ang “pakinabang” ng aborsyon. Sasabihin naman ng iba, “E alam naman namin na masama ang aborsyon kaya hindi namin yun gagawin; kaya nga iniiwasan ang mabuntis.” Oo, alam mong masama ang aborsyon kaya hindi mo ginagawa, pero di ba alam mo rin na masama ang magsinungaling o mandaya o mag-isip ng hindi mabuti sa kapwa; buong katapatan mo bang masasabi na hindi mo ginagawa ang mga ito? Para sa tao, masama talaga ang masama, pero kung mas malaki ang “pakinabang” sa paminsan-minsang paggawa ng mali,[1] yun muna ang gagawin. Sabi nga, “Sulit naman ang kasalanan e!” Kaya nga parang pangkaraniwan na lang sa atin ang sumabay sa kantang nagsasabing, “…kahit na nagsasalo tayo sa isang kasalanan,” at madali nating naiisingit sa mga biruan ang isang linya sa pelikula na nagsasabi, “Pwede ka bang magkasala kasama ko?” Sa isang lumang awit din ay maririnig natin, “Sinasamba kita…kung kasalanan man sa Diyos ang sambahin kita…” Madali tayong makonsensya kapag walang masyadong “pakinabang” sa pagkakasala, pero pag “wala nang choice”, ginagawa din nating option ang kasalanan.

“E kung halimbawang hindi ko naman talaga gagawin ang mag-abort, ano namang masama sa kontrasepsyon?” Kilalanin natin ang kalikasan ng kontrasepsyon at ang mekaniko nito: Ang salitang “contraception” ay dalawang pinagsamang salita na contra (against) at conception (fertilization of an ovum by a spermatozoon; the beginning of new life). Ang pinakasimple, literal, at pinakamakatotohanang pakahalugan ng contraception ay “against conception”, that is “against the transmission of life” or in short, “against life”. Kaya nga ang kabaligtaran nito ay pro-life.

Ang layunin ng mga contraceptive ay iwasan ang pagdadalantao kaya ang mekaniko nito ay pigilan ang pagtatagpo ng ovum (binhi ng babae) at ng spermatozoon (binhi ng lalaki) sa kahit anong paraan. Marami sa mga pamamaraang ito ay direktang pumapatay sa sperm cell sa pamamagitan ng artipisyal na kemikal (spermicide). Ang condom naman, katulad ng withdrawal, ay ang pagtatapon ng binhi ng lalaki sa labas ng sinapupunan; samantalang ang IUD at iba pang birth control pill ay mga early stage abortifacient dahil hindi sperm o ovum lang ang pinapatay nito kundi ang resulta ng magkasamang cells, na ayon sa mediko ay isa nang bagong indibidwal na may DNA o kabuuang plano, at ayon sa Kasulatan ay isa nang bagong persona na may katawan at kaluluwa. Sa makatwid, ang panlilinlang ng mga taong salungat sa kalooban ng Diyos ay garapal sa ganitong paraan dahil tinatawag nilang contraceptive ang sa totoo ay abortifacient, sa gayon ay walang kamalay-malay na gumagawa ang mga biktima nang hindi nila naiintindihan sa pag-aakalang ang ilinagay o ibinigay sa kanila ay isa lamang “inosenteng” contraceptive.

“Kung hindi naman abortifacient tulad ng condom, bakit naman yun masama?” Ang sexual faculties o genitalia ay nilikha ng Diyos sa kitang-kitang dahilan at layunin – to generate; to give birth. Dito nagmula ang salitang “genitals”, genetalis sa Latin, genete sa Griyego, at genere sa Frances; lahat ay may iisang kahulugan: “pertaining to generation; birth”.Kung ikaw ay isang sikat na designer at nagdisenyo ka ng pinakamagandang damit sa buong karera mo, pero nakita mong ginawa lang itong basahan ng mga bumili, hindi ba ito maituturing na pag-insulto sa iyong obra maestra? Ang Diyos ang nagtakda ng kalikasan ng mga bagay (nature of things), at ang kalikasang ito ay may mga batas (natural law) na dapat sundin ng lahat. “Nature is an unforgiving mistress,” sabi nga. Kung marunong magpatawad ang Diyos, hindi ang kalikasan. Sindihan mo ang bahay mo, sisilab yan; tumalon ka mula sa itaas, mahuhulog ka; magbuhos ka sa katawan ng mainit na tubig, mapapaso ka. Walang gray shades ang kalikasan, kung ano ang ginawa mo, iisa lang lagi ang resulta. Kapag linabag natin ang batas na kinapapalooban ng sekswalidad at pagtatalik, nakikita man o hindi ang resulta, ipinapataw natin sa sariling ulo ang parusa ng kalikasan. Dito man sa mundo o sa ibang estado ng buhay, daranasin natin ang bunga ng ating mga paglabag. Sa Kasulatan ay nagbigay ng halimbawa ang Diyos sa pamamagitan ni Onan na anak ni Juda: “…itinatapon niya [Onan] sa labas ang kanyang binhi…Ito’y kasuklam-suklam kay Yahweh kaya pinatay rin siya.” Dahil sa pangyayaring iyon kaya mayroong salitang “onanism” na tumutukoy sa withdrawal o sa masturbation.

“Hindi naman lahat ng contraceptives ay nagtatapon o pumapatay tulad halimbawa ng hormone pills, pati ba yun masama din?” Katulad ng nasabi na, ang kalikasan ay may sariling batas na dapat sundin ng lahat. Ang purpose ng sexual union ng lahat ng species ay mag-propagate, kaya nga kung kailan fertile ang babae, saka nagiging mataas ang sex drive niya o ang pagnanais na makipagtalik, dahil ang katawan ay consistent sa kanyang purpose. Ang pakikialam sa natural na takbo ng katawan, hindi para tumulong sa pagbibigay ng buhay kundi para pigilan ang paglaganap nito, ay direktang pagsalungat sa natural at espiritwal na layunin ng Diyos sa tao. Bukod dito, ang paggawa ng lahat ng paraan para maging posible lang ang pakikipagtalik nang walang pag-ako sa tungkulin ng pagiging kamanlilikha at magulang, ay naglalagay sa tao, lalo na sa babae, sa kalagayan ng isang “bagay” – pampalipas ng pagnanasa. Kung ganito na lang ang tingin ng lalaki sa katawan ng kanyang asawa, at ganito na lang din ang tingin ng babae sa katawan ng kanyang asawa, hindi na sila nagiging totoo sa kanilang sinumpaan na ibibigay ang sarili nang buong-buo bilang asawa at hindi bilang “kagamitan”. Ang babae ay “katalik” kung buong-buo ibinibigay ng lalaki ang kanyang sarili, at buong-buo tinatanggap ng babae ang kanyang asawa; pero ang babae ay “ginagamit” kung ang isa o pareho ay pumipigil sa total union ng mag-asawa at ang layunin lang ay mapagbigyan ang nasa ng katawan (fleshly desire). Sa ganitong paglabag sa pangako ng kasal, ang katawan ng isa’t isa ay nagiging “kasangkapan” na lang at wala nang pagkakaiba sa katawan ng mga babae o lalaking binabayaran para magbigay-kasiyahan sa katawan ng iba.

“Posible ba na makapaghintay ang mag-asawa kung talagang inaakala nilang hindi pa nila kayang magdagdag ng anak? Makakapagpigil ba sila?” Sinasabi ni Jesus, “Mayroon namang hindi nag-aasawa alang-alang sa ikauunlad ng paghahari ng Diyos. Ang makatatanggap ng simulaing ito ay tumanggap nito.” Hindi ba ipinahihiwatig ng salitang “makatatanggap” ang katotohanan na kailangan ng pagtitiis o pagpipigil ng sarili sa pagpili ng ganitong estado? Kung ang ibang tao ay nakapagpipigil sa hilig ng katawan sa buong buhay nila, gaano pa kadali ang maghintay ng pansamantala? Kung may magpoprotesta at magsasabing imposibleng mapigilan ng mga hindi nag-aasawa ang kanilang sarili, ito ang sagot ni Jesus: “Ang sinumang tumingin ng may mahalay na pagnanasa sa isang babae, sa isip niya’y nakikiapid na siya sa babaeng iyon.” Talaga bang tungkol lang sa pagtingin ang sinasabi ni Jesus? Hindi ba’t ang talagang tinutukoy niya ay ang mahalay na pag-iisip? Dahil dito, nangangahulugan na ang hindi pagpipigil sa sarili ay kasabay ng mahalay na pag-iisip, at sa gayon ay pangangalunya sa isip. Ibig din bang sabihin ay pinagagawa ng Diyos sa tao ang imposible?

Sinasabi rin ni Pablo, “Kung ipasya ng isang lalaki na hindi siya mag-aasawa, mabuti ito kung matatag ang kanyang kalooban, kung hindi siya napipilitan lamang, at kung kaya niyang magpigil sa sarili.” Samakatwid ay kaya ng tao na magpigil sa sarili. Ang Diyos ang gumawa sa tao, siya ang nakakaalam kung ano ang kaya at hindi kaya ng tao.

“Paano kung sa palagay ng mag-asawa ay hindi na talaga nila mapipigilan ang pagnanais na magtalik?” Hindi kumplikado ang sagot ni Pablo, “Magsiping na uli kayo upang hindi kayo matukso ni Satanas dahil sa hindi na kayo makapagpigil.”

“E kung ayaw nga muna namin magkaanak pero gusto namin magtalik, paano yun?” Ang pag-aasawa ay hindi para sa pagpapalayaw sa katawan kundi para sa pagbuo ng pamilya. Kaya nga sinasabi ni Pablo, “Kung ikaw ay mag-asawa, hindi ka nagkakasala, at kung ang isang dalaga ay mag-asawa, hindi siya nagkakasala. Ngunit magdaranas sila ng mga kahirapan sa buhay na ito…” Ang tinutukoy ba ni Pablo ay ang pag-aasawa para palayawin ang sarili? Alam na alam ng mga kausap ni Pablo na ang tinutukoy niya ay ang responsableng pag-aasawa na may kaakibat na pag-aasikaso sa pamilya, kaya niya nga ginamit ang salitang “kahirapan”. Habambuhay na kaakibat ng pananatiling walang asawa ang pagpipigil sa sarili, at habambuhay namang kaakibat ng pag-aasawa ang pangagalaga sa pamilya, buong-pusong pagtanggap sa mga anak na ibibigay ng Diyos, at pagpipigil sa sarili.

Ang tinutukoy na “panghuhula” sa patalastas na lagi kong napapanood ay ang natural family planning methods na itinuturo ng Simbahan. Ito ay ang pagsunod sa natural na ritmo o cycle ng katawan ng babae, kung saan kailangan ng disiplina sa sarili at pagtutulungan ng mag-asawa. Ang totoong mensahe ng patalastas ng contraceptive brand na ito, at ng iba pang mga brand ay ganito: “Huwag idaan sa hula, patayin agad ang bata.”

Ganito naman ang sinabi ni John Chrysostom noong taong 391: “Marami sa mga may ganitong pananaw ay talagang nagbabayad pa ng pera para lang hindi magka-anak, at sinisira ang kalikasan, hindi lamang pinapatay ang bagong silang, kundi gumagawa pa para sugpuin ang pagsisimula nilang mabuhay…Ang totoo, mas malala pa iyon sa pagpatay (murder), at hindi ko alam kung anong itatawag doon; dahil hindi niya pinapatay ang buo na kundi pinipigilan ang pagkabuo noon. Ano, kinokondena mo ang regalo ng Diyos at linalabanan ang kanyang mga batas?”

Permalink Leave a Comment